Af en toe even stoppen voor een kudde ezels, schapen of geiten.De laatste dag in Huaraz nog 1 keer naar het Huascaran National Park. Deze keer kwamen we op de wandeling erg moeilijke stukken tegen. We moesten hele rotswanden beklimmen, want soms niet makkelijk was. We waren met 2 Australische vrouwtjes met klimervaring, dus die deden het iets soepeler. Toen Joep Marit een steil stuk optrok, stootte Marit Joep en viel Joeps bril zo'n 10 meter langs te rotsten naar beneden. Moest hij dat hele moeilijke stuk dus nog eens naarbeneden en weer naar boven. Uiteindelijk met wat geploeter toch alle moeilijke stukken opgekomen en kwamen we bij Laguna Churup.
Later kwamen we nog 2 anderen tegen die de route met een gids deden. Bleek dat wij de moeilijke weg hadden gekozen en dat je er ook kan komen met heel wat minder geklouter. Dat hebben we dus maar voor de terugweg gedaan.
Het geklouter begint.
Bovenop ook weer sneeuw te zien!Bij terugkomst bij het beginpunt zien we een verkleumde jongen in onze taxi zitten. Het was een Fransman die 2 dagen eerder bij de Laguna was gaan wandelen. Hij was alleen verder gelopen naar een ander bergmeer, maar viel in een soort canyon, meters naar beneden. Hij kon niet meer boven komen, het was te stijl. 3 dagen had hij op alle mogelijke manieren weer ergens naar boven proberen te klimmen om er weer uit te komen, maar lukte niet, viel keer op keer weer, had wel mensen gezien, schreeuwde en floot, maar werd niet gezien en gehoord. 2 nachten kon hij niet weg komen, durfde niet te gaan slapen, bang dat hij niet meer wakker zou worden, onder andere omdat het zo koud was, was op de grens van de sneeuw. Had alleen voor de eerste dag eten en drinken. De derde dag was het hem gelukt weer ergens verder te klimmen en kwam toen uit bij waar wij ook gestart waren. Hij reed met ons mee naar de stad. Helemaal verkleumd en en uitgedroogd. Had niet veel gescheeld of hij had het niet overleefd...
