Een aantal dozen met spullen hebben we gebracht voor verscheping. Een enorme drukte bij het postbedrijf. Surinamers stuurden vruchten, soms zelfs geschild en al, Surinaamse chips, soort ketjap en andere etenswaarden. Onze doosinhoud week dus wat af van de gemiddelde doos. Nu is alles dus zo’n beetje uit huis (nou ja, niet alles) wat we niet mee naar Peru nemen, dus geen kaartjes en foto’s meer aan de muur. Zo kaal nu!
Natuurlijk, het is leuk om straks iedereen weer in Nederland te zien. Daar kijken we na 1,5 jaar naar uit. Maar aan de andere kant vertrekken we hier en gaan we hier natuurlijk de kleine en grote dingen missen, bijvoorbeeld:
- De manja’s… Op dit moment genieten we van de vele manja’s (mango’s) die met bosjes in de bomen hangen op het erf.
- Eten... Deze week werden we opgebeld door een Javaanse dame van het ziekenhuis, we konden eten ophalen dat ze voor ons gemaakt had, een heerlijke bak met vis kregen die haar man had gevangen. Vandaag opnieuw opgebeld, ze had wild (konijn en hert) gemaakt, ook zelf gevangen, want we moeten in Suriname wel genoeg wild hebben gegeten.
- De Saramaccastraat… De straat met de grootste chaos in Paramaribo: Overal hangen, lopen en zitten mensen. Een lange rij busjes en auto’s worden volgeladen voor vertrek naar het binnenland. Overal kleine winkeltjes en af en toe wordt er wat op straat verkocht. Getoeter, auto’s rijden overal. Het is niet onze favoriete plek om te gaan, maar soms hebben we iets nodig daar. In die straat heeft de vader van een co-assistent een winkel. Elke keer als we er komen, worden we ontzettend hartelijk verwelkomt: 'goede middag doc' en krijgen elke keer dat we er komen iets kado uit de winkel en worden er bij de winkel er tegenover twee flesjes drinken voor ons gehaald.
- Het buiten leven… Tussen 5 en 7 uur.. de zon zakt, het waait, heerlijk om buiten te zitten of onder de bomen in de hangmat te liggen. Achter onder de bomen wat drinken of voor bij de deur.
- Het ongeplande leven… Vorige week lazen we dat er een cultureel festival was. Om 8 uur ’s avonds besloten we te gaan, een half uur later zaten we in de auto en even daarna waren we er. We kwamen de halve tweede kamer uit Nederland nog tegen, zagen dansvoorstellingen van alle culturen in Suriname, en toen we net weg wilden gaan kwam Damuru nog even zingen, we stonden daar met nog geen 50 mensen.
- De beestje rond het huis… De kamerawentjes, hagedissen, kikkers, vogeltjes, papegaaien die bijna dagelijks overvliegen.
- En natuurlijk het werk… de mensen op het werk, het werk zelf met de grote mate van vrijheid en grote variatie in werkzaamheden. De patiënten met de soms bijzondere verhalen, de gewoontes. De kinderen van de mytylschool die altijd zo graag komen oefenen en zo genieten van een beetje extra aandacht.
Sensomotoriekgroepje
Cakejes versieren in de laatse week met kinderen van de mytylschool, voor Surinaamse kinderen niet een bekende activiteit
Marieke (ergotherapeut) in de ergotherapieruimte
Marinthe (ergotherapeut) en Ria (ergotherapie-assistent)
Ria en Andre (orthopedische werkplaats)
Kenneth (orthopedisch instrumentmaker)Werk Joep
In de laatste week nog wat draadjes aanleggen voor het netwerk op de afdeling neurologie
Harvy en Mark (arts-assistenten neurologie) op de arts-assistenten kamer
De gangen in het ziekenhuis, half buiten
Uitzicht vanaf het ziekenhuis, in de verte de Wijdenbosbrug
Zusterpost
Gang van de neurologie verpleegafdeling
Laatste dag
Harvy (arts-assistent), Mark (arts-assistent), Kafiluddin (neuroloog), Pamela (medewerker MRI)
Zusters van de poli neurologie
- En natuurlijk nog veel meer wat we gaan missen… de mensen die we ontmoet hebben, ons huisje, wat toch echt wel ons huisjes is geworden, altijd op slippers en weinig kleren de deur uit kunnen gaan, het binnenland met de rivieren, de binnenlandse dorpjes, de kreekjes, het oerwoud en de bauxietwegen, het op pad met onze terreinwagen, de stad met grote verschillen, van grote houten huizen tot bouwvallige houten huisjes.
Administratie op zijn Surinaams
Vandaag is de auto verkocht. We vonden het wel een beetje kortdag worden het verkopen, en daarom werd het een beetje spannend. Maar vandaag hadden we 2 kopers tegelijk die er bijna om gingen vechten. Tot vertrek moeten we het nu wel zonder auto doen.
Bij de spinningles, waar we 2 keer in de week heen gaan.
Etentje in onze tuin met Mark, Suzan en hun kinderen (Sofie, Luc, Aileen) en Harvy en Phillip
Lunchen in de tuin met Ria, Iris, Marinthe en Marieke
Pangi gekregen van Ria
Ons laatste hapje en drankje
Een hele berg mooie momenten, ervaringen, belevenissen, plekjes in Suriname de afgelopen 1,5 jaar!
Maar natuurlijk Nederland heeft ook zijn voordelen: vrienden en familie in de buurt!
Oh ja, vandaag, de laatste dag in Suriname werden we nog gebeld door een Surinaamse krant (Times), ze vonden ons reisgedeelte van onze website interessant en wilden het opnemen in een soort van reisonderdeel in de krant. We kregen telefonisch een aantal vragen over reizen in Suriname. Het komt het weekend in de krant, gaan we dus niet meer zien, maar hopen het via de e-mail te krijgen. Krijgen ook van onbekende mensen veel leuke reacties op onze site. Zie het reisonderdeel van onze site voor een aantal leuke reacties (http://joepenmarit.blogspot.com/2009/01/reis-informatie-suriname-zelf-tripjes.html)
Peru
Maar nu eerst 5 weken naar Peru! Zin in! We vertrekken 6 november uit Suriname en 12 december komen we aan in Nederland. Wat we in Peru gaan doen? Onder andere: we landen in hoofdstad Lima, daar blijven we een paar dagen en vertrekken vervolgens voor onze reis in het Zuiden van Peru, die we voornamelijk met de bus gaan doen. We gaan naar Isla Ballestas, waar we dieren als zeeleeuwen en pinguïns hopen te zien, vervolgens naar Huacachina een oase in de zandduinen, een trekking in de Colca Canyon, één van de diepste canyon’s te wereld, waar reuzegrote condors vliegen, dan naar Titicaca-meer, het grootste meer van Zuid-Amerika en het hoogste bevaarbare meer te wereld. Vervolgens naar Cuzco, waar we de Inca-trail gaan lopen (een vierdaagse trektocht door de bergen op grote hoogte, langs verschillende inca-ruïnes). Daarna gaan we via Lima naar het noorden van Peru. We gaan dan naar het gebergte rondom Huaraz, het hoogste gebergte na de Himalaya.
Waarschijnlijk zegt het de meesten van jullie nu nog niet zoveel. Maar jullie gaan het later horen.
Brasa van Marit en Joep
