Groningen
Op een vrije dag gingen we naar Groningen. Zo’n uurtje rijden vanaf de stad. Lekker bij de rivier zitten en we hebben heerlijk Javaans gegeten aan de rivier.
Postboot
We zijn een dag met de post-boot mee geweest. Je kan dan een hele dag meevaren met een boot, die oorspronkelijk bedoeld is om post en mensen in de dorpjes langs de rivier te varen. Maar voor weinig geld kan je de hele dag meevaren en bij een aantal dorpjes/plantages even kijken. Een heerlijk relaxte dag.
Huppelend meisje bij plantage Johanna Margaretha
Kaaiman!
Het dochtertje van de kapitein was voor de eerste keer mee
Plantage AllianceBabunhol
Een aantal weekenden geleden gingen we met een groepje, waaronder André (man van collega Marieke) naar Babunhol aan de Suriname-rivier.
Een paar uurtjes rijden, waaronder een stuk over de bauxietweg en daarna kwamen we aan op dit supermooie plekje. We hadden een huis op een heuvel, vanaf daar keek je naar beneden op de rivier. Er waren een paar huisjes/hutjes, verder was er in de omgeving nauwelijks iets. We hebben genoten van het relaxen, baden in de rivier, bbq-en, kijken naar heeeeeeel veel sterren, in de hangmat hangen, wandelen in de omgeving en de gezelligheid. Een plekje om nog eens naar toe te gaan!
Eigenlijk is het een witte auto...
Baden om het rode bauxiet te laten verdwijnen
Het bos verkennen
Joep en Joep aan het zwemmen
En verder...
Joep heeft het netwerk op de Neurologie-verpleegafdeling inmiddels voor elkaar. Natuurlijk ging dat niet vanzelf... Samen met een aantal co-assistenten werd er op ladders en bedden geklommen om de verbindingen aan te leggen. Ja ja, alles kan in Suriname. Joep is druk bezig met het netwerk en de netwerkvoorzieningen verder uit de breiden.
.jpg)
In mei gaan een week in het binnenland meewerken aan een onderzoek. Het is een onderzoek gefinancierd door het WWF. In veel rivieren en meren in Suriname zit veel kwik, deels door natuurlijke processen, maar ook voor een groot deel als gevolg van goudzoekers. De vissen die er zwemmen hebben daardoor ook veel te veel kwik. Die vissen eten de mensen weer, daardoor kunnen mensen neurologische en neuropsychologische schade oplopen. We gaan in een aantal dorpjes in het binnenland de bevolking onderzoeken. Vooral bij Brownsweg (aan de voet van de Brownsberg). We slapen dan in een kampje aan het Brokopondo-stuwmeer. We gaan een week en onderzoeken dan zo'n 100 volwassenen en 100 kinderen. In het binnenland werken is natuurlijk weer heel anders dan de stad, omdat het qua ontwikkeling nog zo anders als de stad, hutjes, mensen die nauwelijks of geen Nederlands spreken, veel analfabeten, kinderen krijgen vaak kinderen op de leeftijd van 12/13 jaar, en de voorzieningen zijn daar toch zoveel beperkter als in de stad. We zijn erg benieuwd hoe dat gaan zijn. Nu gaan we natuurlijk wel regelmatig op tripjes naar het binnenland en komen we op het werk natuurlijk ook mensen uit het binnenland tegen, maar om daar ook een weekje te leven en te werken is natuurlijk ook weer een hele ervaring.
Volgende keer lezen jullie vast onze avonturen met Piet en Tineke.
Veel liefs van Marit en Joep
