Gisteren hebben we in één dag: besloten de verhuizen, een nieuw huis gezocht, een huis gevonden, alles ingepakt, in de auto geladen, in het nieuwe huis weer uitgepakt!
Ons nieuwe adres is:
Joep en Marit
************* (Houden we toch liever privé, wil je het weten? Mail ons dan)
Paramaribo, Suriname
De reden van onze plotsklapse verhuizing: de oude plek beviel niet meer. En ja wat doe je dan, verhuizen! Dus dat deden we.
We hadden de afgelopen maanden al vaker twijfels gehad of we op het oude adres bleven wonen. Dat kwam door de huisbaas-familie, die boven ons woonde. We hebben een aantal keer ‘problemen’ met ze gehad: voor het logeren van Jannette en Martijn moest geld betaald worden (waarom: omdat dan vaker de deur op en dicht gedaan werd), voor het vervangen van een oud, kapot matras moesten we heel wat strijd leveren. Daarnaast ging de scheur die al in de wc zat los en was een wasbakje gaan lekken, het werd gemaakt, maar er werd duidelijk gemaakt dat het door ons kwam dat het kapot ging. Afgelopen week deed de centrifuge van de half-automatische wasmachine niet meer. We lieten het zien en ze maakte duidelijk dat we het op eigen kosten konden laten maken. Wij er tegenin en toen werd het bekende plaatje weer afgedraaid: ‘het werd altijd voor die prijs maar aan één persoon verhuurd, we hebben al dit en dit en dit voor jullie gemaakt en bij andere huurders was er nooit wat aan de hand, eerder verhuurden we het voor diezelfde prijs ongemeubileerd, …. etc.’ We hadden genoeg van dat plaatje. En daarbij kwam ook nog dat de laatste tijd de hekken wel heel dwangmatig dicht moeten. Nadat er een aantal vruchten uit de tuin waren gestolen, werd het hek met een halve meter opgehoogd (tot ca. 2 meter) en moest elk moment het hek gesloten zijn. Als we vlak na elkaar weg gingen of thuiskwamen lieten we het hekje open, daar werden we dan op aangesproken. Meestal hadden we geen last van ze, maar elke keer als we wat van ze moesten, was het zo’n gedoe.
Donderdagavond gingen we op internet op zoek naar een nieuwe plek. Vrijdagochtend belden we met de huidige verhuurder. Een half uur later gingen we kijken, nog een half uur later besloten we daarnaar toe te verhuizen. Die dag begonnen we met inpakken. We hadden geen zin in een discussie met ze, dus toen we alles hadden ingepakt en ze tegen kwamen, meldden we dat we gingen verhuizen, en dat de afhandeling en sleuteloverdracht geregeld zou worden door de huizenbemiddelaar die ons dat huis heeft aangeboden. Hij weet al lang dat het zulke moeilijke mensen zijn. We zijn blij dat hij dat voor ons ging regelen. Dus een beetje een raar eind op ons oude plekje, maar het kon even niet anders, en waarom zouden we er een dag langer blijven wonen als we ons er niet meer prettig voelen.
Het enige is, dat we denken dat de oude huisbaas niet geheel ‘content’ is met ons plotselinge vertrek en we niet weten of we onze post die onderweg is nog krijgen. Waaronder nog heel wat verjaardagskaartjes voor Marit… Nou ja, we gaan kijken wat er mogelijk is…
Maar nu over ons nieuwe plekje:
Eigenlijk is alles alleen maar beter: de weg is een stuk rustiger, waardoor we niet constant geluidsoverlast hebben en waardoor niet alles in huis zwart wordt van uitlaatgassen. Het huis is veel gezelliger ingericht, gewoon geverfde muren in plaats van overal badkamertegels, de keuken is een stuk netter en we hebben nu een grote koel/ijskast. De buurt is veilig en we zitten nu beide echt maar een paar minuten van het werk. We hebben internet. En een heerlijke tuin met allerlei fruitbomen en plaats voor hangmatten! We zitten op de onderverdieping, de huisbaas boven, en zij is zoveel prettiger dan de vorige huisbaas! Geen panisch gedoe over het hek, binnen één dag waren alle sleutels voor ons gedupliceerd, en werd het huis aangevuld met de nodige spullen zoals een ricecooker, windwaaier, tafel en stoelen voor buiten etc. En we mogen gebruik maken van de volautomatische wasmachine die in de berging staat, en dat is toch ook wel erg lekker. We hebben zelfs alarm. Het was wel even schrikken toen hij vannacht per ongeluk afging toen Marit naar de wc ging.
Het enige is dat we in een straat zitten die onder loopt als het regent en regent en regent, en was bij die laatste hevige regen dit huis ook ondergelopen. Maar goed, ze regelen wat anders voor ons voor die dagen als het onder zou lopen. Maar daar gaan we gewoon niet van uit.
Heerlijk in de tuin onder de fruitbomen
Het huis met onze raampjes op de achtergrond
Zelfs de auto heeft een mooiere plek
Er werd een tafel(tje?) voor buiten voor ons geregeld
Joep aan het ordenen
Foto's en kaartjes hebben ook al weer een plekje
SlaapkamerWie weet deze week nog een update over de afgelopen weken.
Maar wat we alvast aankondigen: Piet en Tineke komen aanstaande vrijdag!
En Bartek en Linda komen in september.
Veel plezier met eieren zoeken, eieren verven en waarschijnlijk vooral eieren eten! Deze 3 paasdingen worden in Suriname nauwelijks gedaan. Maar we hebben wel lekker een extra dagje vrij met Pasen.
Heel veel liefs van Marit en Joep
