Al weer 3 nachtjes hier in Paramaribo. Het lijkt nog steeds vooral of we hier op vakantie zijn, ook al zijn we de afgelopen dagen wel druk bezig geweest om ons bestaan hier een beetje op te bouwen. Simkaartjes kopen, klamboe kopen en ophangen, fietsen kopen etc.
Fietsen
Vandaag dus de fietsen gekocht. Eerst langs drie fietsenwinkels. Veel winkels verkopen chinese fietsen, we hebben begrepen dat die erg snel uit elkaar vielen en bovendien zijn ze meer voor het chineze formaat mensen gemaakt. Naast de Chineze fietsen zijn er Nederlandse fietsen. Dat zijn hier de goede fietsen. Dus wij gingen voor een Nederlandse fiets. Wij hadden bij een van de winkels fietsen uitgezocht. We hadden geld bij ons voor één fiets, dus we kochten alvast één fiets, en Joep ging dan op de fiets naar de pinautomaat en kwam dan terug voor de tweede fiets. Pinnen is nog best lastig, bij veel banken lukt het niet, en je kan maar erg weinig per dag pinnen. Binnen 2 tellen op weg naar de pin-automaat kwam Joep al weer terug, ketting eraf. Deze werd er weer op gezet en Joep ging op de volgende fiets opnieuw naar pinautomaat. Deze keer was hij binnen 3 tellen terug. Het hele achterwiel zat los en kon er niet meer op fietsen. We hadden niet echt meer vertrouwen in deze fietsen. We konden gelukkig het geld terugkrijgen en gingen naar de andere winkel, waar de fietsen er iets degelijker uit zagen, voor nog geen 100 SRD (ongeveer 25 euro) meer. Inmiddels hebben we dus allebei een fiets, waar we al de hele stad mee doorgefietst zijn, en ze zitten nog helemaal inelkaar. Dus we zijn blij dat we deze hebben gekozen. Het fietsen door de stad is nog wel een beetje oefenen. Ten eerste het links fietsen. Dat is toch best moeilijk, zeker als je sowiezo al niet goed bent in rechts en links (Marit). Er wordt hier wel gefietst, maar niet echt veel. Heel heel soms kom je een klein stukje fietspad tegen. Naast elkaar fietsen is er niet bij. Je moet goed je best doen om helemaal links te fietsen, en dan nog wordt er constant getoeterd. Het verkeer gaat in het geheel heel anders, veel getoeter, als je de weg op wil drukken ze zich er gewoon door, snelheidsborden heb ik nog nauwelijks gezien. In een busje en taxi zijn we al aardig aan deze verkeersmanieren gewend, nu op de fiets nog wat handiger worden. Vooral de bochten naar rechts zijn moeilijk, dan moet je je tussen de auto’s wringen, die niet zo geduldig zijn met fietsers, en dan dus de buitenbocht in plaats van de binnenbocht.
De weg vinden gaat al iets beter, maar is nog best lastig. De stad is erg uitgestrekt. Er is eigenlijk geen hoogbouw en zowat elk huis heeft een eigen erf. Overal vindt je winkeltjes.
Fietsen
Vandaag dus de fietsen gekocht. Eerst langs drie fietsenwinkels. Veel winkels verkopen chinese fietsen, we hebben begrepen dat die erg snel uit elkaar vielen en bovendien zijn ze meer voor het chineze formaat mensen gemaakt. Naast de Chineze fietsen zijn er Nederlandse fietsen. Dat zijn hier de goede fietsen. Dus wij gingen voor een Nederlandse fiets. Wij hadden bij een van de winkels fietsen uitgezocht. We hadden geld bij ons voor één fiets, dus we kochten alvast één fiets, en Joep ging dan op de fiets naar de pinautomaat en kwam dan terug voor de tweede fiets. Pinnen is nog best lastig, bij veel banken lukt het niet, en je kan maar erg weinig per dag pinnen. Binnen 2 tellen op weg naar de pin-automaat kwam Joep al weer terug, ketting eraf. Deze werd er weer op gezet en Joep ging op de volgende fiets opnieuw naar pinautomaat. Deze keer was hij binnen 3 tellen terug. Het hele achterwiel zat los en kon er niet meer op fietsen. We hadden niet echt meer vertrouwen in deze fietsen. We konden gelukkig het geld terugkrijgen en gingen naar de andere winkel, waar de fietsen er iets degelijker uit zagen, voor nog geen 100 SRD (ongeveer 25 euro) meer. Inmiddels hebben we dus allebei een fiets, waar we al de hele stad mee doorgefietst zijn, en ze zitten nog helemaal inelkaar. Dus we zijn blij dat we deze hebben gekozen. Het fietsen door de stad is nog wel een beetje oefenen. Ten eerste het links fietsen. Dat is toch best moeilijk, zeker als je sowiezo al niet goed bent in rechts en links (Marit). Er wordt hier wel gefietst, maar niet echt veel. Heel heel soms kom je een klein stukje fietspad tegen. Naast elkaar fietsen is er niet bij. Je moet goed je best doen om helemaal links te fietsen, en dan nog wordt er constant getoeterd. Het verkeer gaat in het geheel heel anders, veel getoeter, als je de weg op wil drukken ze zich er gewoon door, snelheidsborden heb ik nog nauwelijks gezien. In een busje en taxi zijn we al aardig aan deze verkeersmanieren gewend, nu op de fiets nog wat handiger worden. Vooral de bochten naar rechts zijn moeilijk, dan moet je je tussen de auto’s wringen, die niet zo geduldig zijn met fietsers, en dan dus de buitenbocht in plaats van de binnenbocht.
De weg vinden gaat al iets beter, maar is nog best lastig. De stad is erg uitgestrekt. Er is eigenlijk geen hoogbouw en zowat elk huis heeft een eigen erf. Overal vindt je winkeltjes.
Veel wegen zijn hier onverhard, soms met enorme kuilen (vol met water), veel zigzaggen dus met de fiets en ook de auto's.
Paspoort gestempeld
Vandaag ook naar de Vreemdelingenpolitiegeweest. Daar moet iedereen heen als je langer dan 30 dagen in Suriname wilt blijven. Dat was nog wel een klein beetje spannend, aangezien ze bij het aanvragen van het visum in Nederland erg moeilijk deden. Daar zeiden ze dat de regels aan het veranderen waren en dat de nieuwe regels nog niet bekend waren. Ze zeiden in Nederland dat we 2 dingen konden doen: 1. Gaan, maar dan voor maximaal 2 maanden, of 2. Niet gaan en wachten op de nieuwe regels (maar onbekend hoe lang).
Vandaag bij de Vreemdelingenpolitie was er geen enkel probleem, binnen 5 minuten hadden we de stempels in ons paspoort, dus nu kunnen we in ieder geval alweer 6 maanden blijven. Wel raar, want sommige mensen die ook een visum aanvroegen in Amsterdam hadden hun reis ervoor veranderd en gingen 2 maanden in plaats van 3.
Ons huisje
We wonen in een houten huisje (muur, plafond, grond alles van hout). Veel huizen hier zijn van hout. Voor we binnen zijn moeten we 4 sloten open maken, voor de slaapkamer nog een slot extra. De ramen bestaan uit allemaal lossen stukjes, soort hele brede luxaflex die je open en dicht kan draaien. We hebben een woonkamertje, slaapkamer is vrij ruim en een keukentje. Vandaag gaan we er voor het eerst in koken. Er zitten genoeg winkeltjes in de buurt, maar het is nog even zoeken waar we alles moeten halen. Je vind in de verschillende winkels wel van alles, meestal van alles door elkaar. Zo kwamen we in een boekwinkel zelfs een boek tegen van een oud-docent van bewegingswetenschappen en zijn we de kaart die Joep’s vader heeft gedrukt in de winkel tegen gekomen.
Wij wonen boven, onderons woont vrouw Maike met haar dochter en vier hondjes. De moeder komt oorspronkelijk uit Suriname, maar heeft 30 jaar in Nederland gewoond. Ze wonen nu bijna een jaar weer in Suriname. Eergisteravond een paar uur bij haar op de koffie geweest, ze houdt wel van wat mensen om haar heen.
En verder…
Afgelopen zondag zijn we naar het zwembad geweest, samen met Marieke (mijn collega-ergotherapeut), haar man en een logopediste die ook in het ziekenhuis werkt en ook uit Nederland komt. Zij hebben ons gelijk wat wegwijs gemaakt in de stad. Gisteravond zijn we voetbal gaan kijken. Vrienden van Marieke hadden een leeg pand was verbouwd tot kroegje en helemaal oranje geschilderd. We liepen eerst het gebouw daarnaast naar binnen, want daar kwam ook veel gejoel vandaan. Daar werd ook voetbal gekeken, maar waren tegelijk ook de opnames voor de Surinaamse televisie. Erg grappig, dat je daar zo naar binnen loopt. Op sommige plekken kom je veel Nederlanders tegen, maar over het algemeen minder dan we hadden verwacht.
Qua weer maken we hier van alles mee. Op dit moment is het regentijd. Elke dag zijn er wel buien, maar we hebben begrepen dat het andere jaren vaak veel meer regent. Zoveel dat de straten echt helemaal onder water staan. Als de zon schijnt is het gelijk een stuk warmer en is het echt een beetje naar schaduw zoeken. Als het bewolkt is dan is het prima uit te houden.
Jullie horen wel weer van ons!
Liefs Marit en Joep
