We wisten niet wat ons allemaal te wachten stond, want wij hadden het niet geregeld, maar eigenlijk wisten de anderen het ook niet, want een collega van hun had het geregeld. Maar we lieten ons verrassen. Na een tijdje zoeken en bellen, hadden we de opstapplek voor het bootje gevonden. Het enige waar we het aan konden herkennen was een klein bordje tussen de begroeiing in de berm. Toen we aan kwamen was het bootje er nog niet, we werden wel opgewacht door een vrouw, die erg hard haar best deed om haar man te bellen, die terug moest komen met het bootje. We zijn maar wat gaan eten en daarna konden we met de boot weg. Deze keer niet op een hele brede rivier zoals vorige week, maar in een kleiner riviertje.
Stukje de boot tillen over de onderbreking in de rivier.
Onderweg komen we opeens een onderbreking van de rivier tegen, wij keken er raar van op, maar de bootsman vaart er keihard op af. We moeten uitstappen en de boot trekken… Het viel nog niet mee, want het water was erg laag, dus er was wel 20 minuten trekken en sjorren voor nodig. Toen we weer verder vaarden, ging de bootsman af en toe langzamer varen, eerst begrepen we nog niet echt waarom, maar opeens zagen we een hele grote kaaiman (soort krokodil) op de kant liggen, die het water in plonsde. Weer een verassing, want we waren er niet van op de hoogte dat die daar zwommen. Na een stukje verder varen komen we op een groot meer en zien we een paar hutten midden op het water. De volgende verassing, want dat bleek onze slaapgelegenheid te zijn. We kregen een hangmat, die we mochten ophangen en dat was het. Wel echt lachen, want tegen die mannen waar we mee waren hadden ze gezegd dat we naar een resort gingen. De wc was een gat in de grond boven het water.
Heel komisch was dat we daar ook weer twee anderen tegenkwamen die ook op naar Galibi waren vorige week. We zaten al de hele tijd grapjes over hun te maken, dus toen was het wel enorm lachen toen we hun echt tegenkwamen. Maar zij bleven er niet slapen. Wij vijfen en daarnaast nog een groep van ongeveer 10 mensen. Onze bootsman had wat eten meegenomen wat we gingen eten, maar de bootsmannen van de andere groep kookten tot in de nacht de net gevangen vissen. Daar konden we ook lekker van mee eten. Allerlei vissen kwamen voorbij en zelfs hebben we kaaimanvlees gegeten, wat echt heel lekker was.
Veel geslapen hebben we niet. De hangmat zelf lag heel lekker, maar er waren ontzettend veel muggen en ook nog eens hele agressieven. Ze prikten dwars door alles heen, door je kleren en zelf door je kleren en de hangmat tegelijk. We waren helemaal ingewikkeld in de hangmat en hebben wel 10 keer overal DEET gespoten, maar dat hielp dus niet.
We zijn daarom weer vroeg opgestaan en zijn nog een stuk door het gebied wezen varen. We zijn nog een paar kaaimannen tegengekomen, maar jammer genoeg veel kleinere dan de dag ervoor. En nu lagen ze in het water, waardoor je alleen de ogen ziet. Daarnaast ook veel vissen voorbij zien komen. Het bijzonderste waren de springende vissen, die zo een meter boven water springen, er sprong er één zelfs in de boot. Er vliegen ook veel vogels, maar het schijnt dat er over een paar maanden nog veel meer zijn omdat het dan een tussenstop is van vogels die van Canada naar Brazilië vliegen.
Op de terugweg weer naar Paramaribo gingen we nog even langs Groningen. Een lief plaatsje aan de rivier op ongeveer 20 km van Paramaribo. Dus na een maandje uit Groningen zijn we weer in Groningen geweest J.
Als je goed kijkt zie je op de foto de ogen van de kaaiman.
Intussen al bijna 2 week aan het werk, waar we van alles meemaken, daar zullen we de volgende keer meer over vertellen. Ook al kunnen we niet helemaal alles opschrijven wat we willen, omdat het Academisch Ziekenhuis min of meer duidelijk had gemaakt dat ze eerder negatief in de publiciteit waren gekomen door o.a. Nederlandse mensen die van alles op internet zetten…
We wilden nog wat meer foto's op internet zetten, maar meer dan dit lukt niet nu, dus volgende keer meer!
