December is in Suriname een feestmaand, vooral de laatste week van december is er veel te doen.
Zo hebben we ons vermaakt met onder andere een kerstborrel, een filmavond (waarbij jammer genoeg de film halverwege ophield omdat de beamer was natgeregend), groot straatfeest waar wel 1000-en mensen waren, cabaret-voorstelling, wat echt heel leuk was. Het waren Nederlands-Surinaamse cabaretiers, verschillen tussen Nederlend(ers) en Suriname(ers) kwamen daarom veel naar voren, erg gelachen. Behalve dit, was hier natuurlijk ook ‘gewoon’ kerst en oud en nieuw. Dit jaar voor ons een totaal andere kerst en oud en nieuw dan anders.
Kresneti
Op kerstavond zijn we naar een kerstnachtdienst geweest. Op die manier, door het kerstverhaal en kerstliedjes, beseften we toch iets meer dat het kerst was, aangezien het warme weer niet aan het kerstgevoel bijdraagt. Zo zaten we in de kerk met ronddraaiende ventilators. Het begon om 12 uur ’s nachts tot een uur of twee. De kerk zat helemaal vol. Was leuk om mee te maken en hebben er wat Surinaamse kerstliedjes bijgeleerd.
Eerste kerstdag zijn we samen met Marleen (logopedist) naar White Beach gegaan. Het regende nogal veel, maar we konden lekker relaxen in onze hangmatten in een hutje. We hadden lekkere dingen mee en Joep heeft zich vermaakt met een kokosnoot openmaken. ’s Avonds nog lekker met zijn drieën uit eten geweest.
Tweede kerstdag wilden wij eigenlijk weggaan voor een nachtje, maar omdat het eerste kerstdag zo regenachtig weer was geweest, besloten we toch alleen voor een dagje weg te gaan. We gingen nu naar een andere strandje aan de Suriname-rivier (Waterland/Leguana beach), daar waren we nog niet eerder geweest. Ook weer heerlijk gerelaxed, aapjes bewonderd die er rondliepen, en gespeeld met een Surinaams jongetje. Uiteindelijk was het tweede kerstdag wel heerlijk weer en de hele dag droog.
Het blijft gek, kerst in de warme. Kerstbomen zag je ook maar heel weinig, wel regelmatige verlichte palmbomen in de tuin of verlichte huizen. Zo was ook ons huis verlicht. En niet zo’n beetje ook! Duizenden lichtjes hangen in de tuin, aan het huis, op het hek, voor de ramen, op het dak. Echt niet normaal meer. Mensen staan voor het huis stil om een foto te maken. Aan de ene kant is het bijzonder om te zien, maar meer passend bij een pretpark of iets dergelijks. Het is een beetje dubbel, dat mensen in Suriname hier zoveel geld aan besteden, terwijl andere mensen echt niks of bijna niks te besteden hebben. Zo vertelde een patiënt dat hij door zijn aandoening een tijd niet meer kan werken, en daarom geen geld meer verdiende, melk moest hij nu voorlopig laten staan.
Owru yari
Oud en nieuw is hier een groot feest. De laatste weken was er ’s avonds en ’s nachts al veel vuurwerk, maar oudjaarsdag was het nog veel meer. Heel oudjaarsdag is het feest. Nadat Joep terugkwam van een ochtend werken zijn we tegen 1 uur de stad in gegaan. Daar was al een enorme drukte van mensen, muziek, eten en vuurwerk. Vanaf ’s ochtends worden er pagara’s afgestoken. Dat zijn meterslange vuurwerkmatten. Ze maken enorm lawaai en er komt heel veel rook vanaf. We deden watten in de oren en moesten ademen door een zakdoekje. De knallen waren soms echt keihard. Waarschijnlijk veel vuurwerk dat in Nederland absoluut niet toegestaan is.’s Middags hebben we na wat rondlopen in een gezellige straat gestaan met veel drukte en muziek, daar waren we samen met een groepje collega’s. In de stad rustig ergens gegeten, was lekker om even te zitten na het lange staan en lopen. Intussen was er al een hele drukte ontstaan in het uitgaanscentrum.
Pagara's
Rook!
Marieke en wij
Eten en even uitrusten en eten met Marleen
Drukte op straat!
Om een uur of half 11 hield dat plotseling op en gaan de meeste Surinamers naar huis toe. Bij Zus & Zo (bar/terras) ging een oud en nieuw feestje door, maar we gingen eerst nog langs Mark (collega Joep). Daar werden we door zijn moeder hartelijk ontvangen en kregen gelijk een bord eten voorgeschoteld. En onze eerste oliebol van die dag. Oliebollen zie je hier weinig, dus was erg lekker. Mark had een hele doos bombels (vuurwerk), dus Joep kon zich prima vermaken samen met Mark en zijn dochtertje en nog een aantal anderen. Om een uur of 1 uur zijn we richting Zus & Zo gegaan, daar hebben we nog meer oliebollen kunnen eten. Om iets na 4 uur hield het feest op en toen waren we ook wel bekaf! We reden met Marieke (ergotherapeut) en Andre mee, die ons thuis afzetten. We hadden al eerder gezien dat het mistig/rookig was, maar tijdens de autorit was het wel heel extreem. Je zag echt niks als je naar voren keek, het was moeilijk te volgen hoe de weg liep en afslagen waren moeilijk te vinden, en de enorme kuilen in de weg waren helemaal niet te ontwijken. Of het nou allemaal door de vuurwerkrook kwam of dat het toch mist was, was niet duidelijk.
Bij Zus & Zo
Het was een bijzondere oud en nieuw, heel apart om de hele dag en nacht buiten gevierd te hebben!
Voor jullie allemaal: Bun nyun yari, een gelukkig nieuwjaar!
Na de blogs over alle uitstapjes met Elly, Arien en Femmy en het bezoek van Jannette en Martijn, was dit een verhaal over de feestdagen. Dus ons 'normale' leven is weer niet goed naar voren gekomen. Want het grootste deel van de tijd gaan we gewoon naar ons werk. Volgende keer meer over ons dagelijks leven en over de dagelijkse ervaringen in Suriname.
Liefs Marit en Joep
