Aankomst op Schiphol na 1,5 jaar

Na een hele reis was het weer een klein beetje spannend om op Schiphol aan te komen. We hadden alleen onze ouders en Jannette verwacht. Maar er was een hele groep die ons opwachtte. Echt een hele verrassing. Erg leuk om iedereen weer te zien en erg leuk dat zoveel mensen voor ons naar Schiphol gekomen waren!

Met 2 spandoeken werden we verwelkomt.



Super dat jullie er waren!
Tineke, Femmy, Arien, Piet, oma, Elly, Suzan, opa, Thijs, Jelmer, Vincent, Sarah, Marjan, Jannette

Bijna weer in Nederland

Vandaag optijd bij het vliegveld, konden we nog even de laatste berichten en foto's op internet zetten.
Boarden begint nu, dus gaan zo instappen. Maar de rij is nog gigantisch lang. Gisteren vertrokken uit Huaraz met de bus. In de bus nog genoten van de besneeuwde bergtoppen en de vaak opduikende kuddes beesten met daarbij de vrouwtjes in gekleurde rokken en doeken op de rug met hout, of groenten erin. Gisteren een ander type bus dan we eerder mee gingen. Nu was het een bus met eigenlijk alleen Peruanen. Onderweg werd er gestopt en stapten vrouwtjes in, ze verkochten maiskolven, bakjes rijst met kip en bijzondere broodjes.

Vandaag nog een (half) dagje Lima gehad en morgenavond staan we dus weer op Nederlandse bodem. Zo gek, nog niet echt voor te stellen. We komen er dus aan! En zien jullie allemaal snel!

Heel veel liefs Marit en Joep

Huaraz: mountainbiken en een laatste trekking

De laatste dagen in Huaraz nog flink actief geweest. Een mountainbiketocht gedaan, samen met 3 anderen van het hostal. Berg op was soms behoorlijk pittig, maar naar beneden ging supersnel.








Af en toe even stoppen voor een kudde ezels, schapen of geiten.

De laatste dag in Huaraz nog 1 keer naar het Huascaran National Park. Deze keer kwamen we op de wandeling erg moeilijke stukken tegen. We moesten hele rotswanden beklimmen, want soms niet makkelijk was. We waren met 2 Australische vrouwtjes met klimervaring, dus die deden het iets soepeler. Toen Joep Marit een steil stuk optrok, stootte Marit Joep en viel Joeps bril zo'n 10 meter langs te rotsten naar beneden. Moest hij dat hele moeilijke stuk dus nog eens naarbeneden en weer naar boven. Uiteindelijk met wat geploeter toch alle moeilijke stukken opgekomen en kwamen we bij Laguna Churup.
Later kwamen we nog 2 anderen tegen die de route met een gids deden. Bleek dat wij de moeilijke weg hadden gekozen en dat je er ook kan komen met heel wat minder geklouter. Dat hebben we dus maar voor de terugweg gedaan.



Het geklouter begint.





Bovenop ook weer sneeuw te zien!


Bij terugkomst bij het beginpunt zien we een verkleumde jongen in onze taxi zitten. Het was een Fransman die 2 dagen eerder bij de Laguna was gaan wandelen. Hij was alleen verder gelopen naar een ander bergmeer, maar viel in een soort canyon, meters naar beneden. Hij kon niet meer boven komen, het was te stijl. 3 dagen had hij op alle mogelijke manieren weer ergens naar boven proberen te klimmen om er weer uit te komen, maar lukte niet, viel keer op keer weer, had wel mensen gezien, schreeuwde en floot, maar werd niet gezien en gehoord. 2 nachten kon hij niet weg komen, durfde niet te gaan slapen, bang dat hij niet meer wakker zou worden, onder andere omdat het zo koud was, was op de grens van de sneeuw. Had alleen voor de eerste dag eten en drinken. De derde dag was het hem gelukt weer ergens verder te klimmen en kwam toen uit bij waar wij ook gestart waren. Hij reed met ons mee naar de stad. Helemaal verkleumd en en uitgedroogd. Had niet veel gescheeld of hij had het niet overleefd...

Vicos - 3 dagen bij fam. Dexter in de bergen

Vanuit Huaraz zijn we 3 dagen naar Vicos geweest, een dorpje in de bergen. We hebben 2 nachten bij een familie gelogeerd, een familie met in totaal 11 kinderen. Erg leuk om te zien en mee te maken hoe er daar geleefd wordt. Om bij het huis te komen moesten we vanaf het laatste punt dat een auto kon komen nog ongeveer 3 kwartier lopen. Het water was weer hoog, dus moesten wat rivieren door. Verder om ons heen bergen met mais- en aardappel velden en verder koeien, varkens, geiten etc.


De half open keuken waar op een houtvuurtje werd gekookt. We kregen 4 keer per dag aardappels te eten! En zij eten hele bakken ervan.

Dorita

De oudste dochter van de familie met haar zoontje Michael, die overal meegedragen wordt in een doek op de rug.

De 2e dag maakten we een met papa Dexter een lange wandeling. 5 uur op, zijn een uur of 10 weggeweest, 9 uur gelopen. En veel de berg op, zijn 1600 m gestegen. Aan het eind dus flink moe. Papa Dexter deed de hele wandeling op zandaaltjes. In Suriname kan je er nog iets bij voorstellen, maar hier wordt het hoe hoger je komt toch wel erg koud. En af en toe moeten we weer een riviertje door met ijskoud water. Maar de open schoenen dragen ze allemaal.
Aan het begin van de toch offerde papa Dexter wat cocablaadjes aan Pachamama (bepaalde goden) om er voor te zorgen dat de wolken zouden wegtrekken.


Inmiddels net zo hoog als de wolken.

Laguna Legicocha, op 4600 meter. Om het meer besneeuwde bergen. Brrr... daar was het wel koud. Papa Dexter had wat 'papa's frita's' (soort van patat) meegenomen en gebakken mais (wordt soort popcorn) die we bij het meer opaten.


En ja hoor, het offeren van de coco-blaadjes hebben geholpen, de wolken trokken weg en de sneeuw werd mooi zichtbaar.


Weer terug bij het huisje, en kregen direct soep en een dikke bak aardappelen.


De volgende dag draait Joep mee met de mannen-taken en Marit met de vrouwen-taken. Joep gaat hout hakken met de mannen en de ezel en Marit helpt mee met het koken, er worden honderden aardappels van geschild. Wij zouden bijna een jaar van de aardappels kunnen eten die we toen voor 1 dag schilden!


De schillen gaan naar de beesten rond het huis. Er loopt van alles rond.

Joep stookt de oven op met het gesprokkelde hout.
... En rust uit van het zware werk.
En gaat bladeren halen voor de oven schoon te vegen.


Deeg kneden voor het brood.

De hele familie helpt mee de broodjes te maken. Het hout gaat uit de oven en wordt met de bladeren schoongeveegd. De stenen oven is zo heet geworden dat de broodjes er vanzelf in klaar worden.
Mmmm...


De laatste middag...
De hele familie!